Βραδάκι στην Πειραιώς, κατευθύνομαι στο “Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη” για την παράσταση.

Περπατώ στο στενό πεζοδρόμιο, περνώ από Συνεργεία αυτοκινήτων…, Βενζινάδικα…, Μαγαζιά επισκευών…, Ένα Ταβερνάκι…, Μια Ψησταριά με φώτα δυνατά και λαϊκά τραγούδια..

Απέναντι το σύγχρονο κτήριο Δημόσιας Διοίκησης, αλλά, και τα παλιά προσφυγικά… και άνθρωποι διάφοροι που τρώνε, πίνουν, αστειεύονται… Πακιστανοί, Έλληνες, Αλβανοί.

Κι όλα αυτά μαζί “αγκαλιασμένα”.

Σαν σκηνικό που έστησε ο ¨Κακογιάννης” στην Πολυπολιτισμική γειτονιά του Πολιτιστικού Κέντρου του.

Μα δεν είναι γοητευτικό??

Την οδό Πειραιώς επέλεξε ο Μιχάλης Κακογιάννης για να φτιάξει το Πολιτιστικό του Κέντρο, το “Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης“.

Εκεί στη περιοχή του Ταύρου, θέλησε να δημιουργήσει, έναν φορέα πολιτισμού που διαθέτει σύγχρονα μέσα, καινοτόμες ιδέες, αλλά και καλλιτεχνική άποψη αντιπροσωπευτική της σχέσης του ίδιου με την Τέχνη.
 
Και τελικά το πέτυχε.